بسیاری از آدمیان، اسیر واژگان بد خویش هستند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
آنانی که همیشه در آرامش هستند، لاابالی ترین آدم هایند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
آرامش اگر همیشگی باشد، سستی و پلشتی در پی دارد. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
ایستایی وجود ندارد، هر چه هست، جوشش است و جاری بودن. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
زمانه به ما می آموزد، بسیاری از باید ها و نبایدها، خنده آور بوده اند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
گفتار و کردار آدمهای پیرامون ما، خواه ناخواه، بر اندیشه ما تاثیرگذار خواهند بود. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
تجربه و آزمودگی آدمها، از زر هم با ارزشتر است. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
آنکه پیاپی سخنتان را می بُرَد، دلخوش به شنیدن سخن شما نیست. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
می گویند، رسیدن به آرامش آرمان است، باید گفت آرامش همانند تختگاه نوک کوه است، آیا کوهنورد همیشه بر آن خواهد ماند؟ بیشتر زمان زندگی او در کوهپایه و دامنه می گذرد، به امید رسیدن به آرامشی اندک و دوباره نهیب دل و دلدادگی به فرازی دیگر. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
همواره آدمیان، چنبره بدی و پلیدی را با خرد خویش، کوچک تر کرده اند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
کسی که زبانش پیش از اندیشه اش می جنبد، باید همواره بدنبال دوستان تازه باشد. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
آدمی با کینه، زندگی را بر دوستان نیز تنگ می کند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
اگر شیفته کارت نباشی، روانت بیمار می شود و در پایان، پیکرت از پای در خواهد آمد. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
با ترشرویی به میان مردم رفتن، تنها از بیماران ساخته است. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
آنچه رخ داده را باید پذیرفت، اما آنچه را روی نداده، می توان به خواست خویش بنا نمود. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
آسودگی دیگران، بخشی از آرامش و رفاه ماست. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
با آدمهایی که همواره از شما می خواهند سخنان شان را به این و آن نگویید، کمتر گفتگو کنید. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
با ولخرجی تنها مال نمی رود، زمان ارزشش فراتر است و آن هم نابود می شود. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
واژگان خویش را آرام و شمرده بیان کنیم. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
برای رسیدن به جایگاهی بالاتر، گذشت را نیز بیاموزیم. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
پرسشگری، خصلت نیک کودکی است، که آن را باید تا پایان زندگی به همراه داشت. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
آنانی که همیشه در آرامش هستند، لاابالی ترین آدم هایند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
آرامش اگر همیشگی باشد، سستی و پلشتی در پی دارد. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
ایستایی وجود ندارد، هر چه هست، جوشش است و جاری بودن. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
زمانه به ما می آموزد، بسیاری از باید ها و نبایدها، خنده آور بوده اند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
گفتار و کردار آدمهای پیرامون ما، خواه ناخواه، بر اندیشه ما تاثیرگذار خواهند بود. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
تجربه و آزمودگی آدمها، از زر هم با ارزشتر است. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
آنکه پیاپی سخنتان را می بُرَد، دلخوش به شنیدن سخن شما نیست. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
می گویند، رسیدن به آرامش آرمان است، باید گفت آرامش همانند تختگاه نوک کوه است، آیا کوهنورد همیشه بر آن خواهد ماند؟ بیشتر زمان زندگی او در کوهپایه و دامنه می گذرد، به امید رسیدن به آرامشی اندک و دوباره نهیب دل و دلدادگی به فرازی دیگر. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
همواره آدمیان، چنبره بدی و پلیدی را با خرد خویش، کوچک تر کرده اند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
کسی که زبانش پیش از اندیشه اش می جنبد، باید همواره بدنبال دوستان تازه باشد. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
آدمی با کینه، زندگی را بر دوستان نیز تنگ می کند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
اگر شیفته کارت نباشی، روانت بیمار می شود و در پایان، پیکرت از پای در خواهد آمد. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
با ترشرویی به میان مردم رفتن، تنها از بیماران ساخته است. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
آنچه رخ داده را باید پذیرفت، اما آنچه را روی نداده، می توان به خواست خویش بنا نمود. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
آسودگی دیگران، بخشی از آرامش و رفاه ماست. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
با آدمهایی که همواره از شما می خواهند سخنان شان را به این و آن نگویید، کمتر گفتگو کنید. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
با ولخرجی تنها مال نمی رود، زمان ارزشش فراتر است و آن هم نابود می شود. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
واژگان خویش را آرام و شمرده بیان کنیم. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
برای رسیدن به جایگاهی بالاتر، گذشت را نیز بیاموزیم. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی
پرسشگری، خصلت نیک کودکی است، که آن را باید تا پایان زندگی به همراه داشت. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی